Mijn mama, Martine, was een bijzondere vrouw. Een zelfstandige verpleegster, mama van vier kinderen, ami van 11 kleinkinderen,  altijd zorgend voor anderen. Vlak voor haar pensioen kreeg ze de diagnose kanker. Negen jaar lang vocht ze moedig, met een ongelooflijk doorzettingsvermogen. Ondanks haar ziekte bleef ze zich inzetten voor Kom op tegen Kanker – zoals ze dat ook al deed vóór ze ziek werd. Fietsen was haar passie, en via haar organisatie De Rolmopsen zette ze talloze fiets- en wandelactiviteiten op poten om hoop en steun te bieden.

Die strijd was zwaar. Tijdens haar behandeling verloor ze drie vriendinnen aan kanker. Toch bleef ze doorgaan, met haar kenmerkende kracht en veerkracht. Negen jaar na de diagnose moesten we haar uiteindelijk loslaten. Voor ons, haar kinderen, was dat een lijdensweg van machteloos toekijken, maar tegelijk ook een geschenk: dankzij wetenschappelijk onderzoek en vooruitgang in behandelingen hebben we haar die negen extra jaren mogen hebben. Negen jaar vol herinneringen die ons vandaag dierbaar zijn.

Een jaar na haar overlijden kreeg ik zelf de diagnose borstkanker. Gelukkig in een vroeg stadium. Het was een type kanker dat tien jaar geleden veel minder kans op genezing had, maar dat vandaag – dankzij onderzoek en wetenschap – goed behandelbaar is. Daardoor kan ik mijn verhaal verder schrijven, en kan ik samen met anderen mijn steentje bijdragen.

Met dit boomplant-evenement willen we hoop planten. Voor wie strijdt, voor wie herstelt, voor wie we moeten missen. Elke boom staat symbool voor leven, verbondenheid en de kracht om verder te gaan. 🌳